Bouwbedrijf Gebroeders Huurman: Jeroen Huurman kreeg het vak met de paplepel ingegoten

In 2017 vierde Bouwbedrijf Gebroeders Huurman zijn honderdste verjaardag. Ter ere van dat feest is een magazine gemaakt over de geschiedenis van het bedrijf. Die gaat nog verder terug dan 1917 maar hoe ver precies is niet bekend. Wel is bij het graven in de historie van het familiebedrijf boven water gekomen dat al in 1904 en 1905 al vergunningen zijn verleend aan Dirk en Pieter Huurman voor het bouwen van een aantal woningen. Dat de broers Dirk en Pieter Huurman in 1917 bouwbedrijf Gebroeders Huurman hebben opgericht, staat in ieder geval vast; de archieven van de Kamer van Koophandel liegen niet. Kort voor de oorlog namen de neven Jan en Marinus samen het bedrijf van hun vaders over. Rond 1960 veranderde Zoetermeer van een dorp in een groeistad en mede door de enorme vraag naar woningen groeide het Bouwbedrijf Gebroeders Huurman mee. Onder Wim en Jan, de twee zonen van Jan die het in bedrijf in 1979 overnamen, maakte Bouwbedrijf Gebroeders Huurman ook deel uit van de Gezamenlijke Aannemers Zoetermeer (GAZ) die veel woningen hebben gebouwd in die tijd.

Met de paplepel ingegoten

Jeroen Huurman is de huidige directeur en daarmee de 4e generatie Huurman die het familiebedrijf bestiert. Al zo’n beetje vanaf dat hij kon lopen, was wel duidelijk dat hij ooit in het bedrijf zou komen, zowat het hele leven van het gezin draaide om de zaak. "We woonden naast het bedrijf in het oude dorp en mijn opa woonde naast ons. Ik ben dus zo ongeveer in het bedrijf opgegroeid." In zo’n situatie hoef je maar een beetje affiniteit met de bouw te hebben en het is wel duidelijk waar je toekomst ligt. En affiniteit met de bouw had Jeroen zeker. "Er is bijna geen kinderfoto van mij waarop ik niet met een stuk gereedschap in mijn handen sta." Hij had het ook niet anders gewild, maakt Maaike van Kempen duidelijk. Zij is de partner van Jeroen en werkt ook in het familiebedrijf. "Als je Jeroen vraagt wat hij zou doen als hij de hoofdprijs in de staatsloterij wint, dan zegt hij: wat ik nu doe."

Langzaamaan veranderd

Jeroen is rond de eeuwwisseling bij zijn ouders in het bedrijf gekomen. Dat was nadat hij de MTS had afgerond en een jaar of vijf bij een ander bouwbedrijf had gewerkt om in een andere omgeving het vak te leren en andere kanten van de bouw te leren kennen. Gebroeders Huurman was in die tijd vooral een metselbedrijf dat ook timmerwerkzaamheden uitvoerde. Er werd vaak samen  met een vast timmerbedrijf ingeschreven op projecten: nieuwbouw of verbouw van woningen, bedrijfspanden, kerken. Dat veranderde langzaamaan met de komst van de nieuwe Huurman. "We hebben in de afgelopen twintig jaar de omslag gemaakt naar een volledig allround bouwbedrijf", zegt Jeroen. Dat heeft wel wat veranderingen in het personeelsbestand tot gevolg gehad. "Voorheen was het merendeel metselaar. Van de acht vakmannen die nu bij ons werken, zijn er nog drie allround metselaar, de anderen zijn (leerling) allround timmerman." Zelf werkt hij binnen, doet de acquisitie, de werkvoorbereiding, de calculatie en dergelijke. Hij wordt daarbij geholpen door zijn partner Maaike, al laat zij de meer technische dingen wel aan hem over. 

Waar is de baas?

"Jeroen had me al vaker gevraagd om ook in de zaak te komen maar ik heb dat altijd afgehouden", zegt Maaike. "Een jaar of vier geleden, toen ik het niet meer zo naar mijn zin had in mijn vorige baan, heb ik toch de stap gezet." Ze werkte toen bij een groot internationaal bedrijf; een wereld van verschil met het kleine, gemoedelijke familiebedrijf. "Bij mijn vorige werkgever was bijvoorbeeld al het werk heel duidelijk verdeeld en afgekaderd, iedereen had een bepaalde taak. Hier doe je het meer met elkaar, er is veel meer saamhorigheid. Als er iets moet gebeuren, dan is het gewoon hup de schouders eronder. Wie het doet maakt dan niet zo veel uit." Het past ook wel goed bij hoe destijds de overdracht van de zaak naar de volgende generatie is verlopen. Toen Jeroen in het bedrijf van zijn ouders kwam, is er een traject gestart waarin hij heel geleidelijk de aandelen overnam. Het heeft zo’n 10 tot 15 jaar geduurd voor hij volledig eigenaar was. Voor de taakverdeling is nooit een concreet plan gemaakt. "Dat is denk ik wel de beste manier om het te doen, in ieder geval voor ons", zegt Jeroen. Voor de klanten is het echter niet altijd even duidelijk. "Het komt nog wel eens voor dat er een oude klant binnenkomt die aan mij vraagt waar de baas is." Dat komt ook doordat vader Wim, ondanks dat hij al met pensioen is, nog vrijwel dagelijks op de zaak is en ook nog wel dingen op kantoor doet. Jeroen heeft daar geen moeite mee. "Mijn ouders wonen naast de zaak dus ze komen iedere dag wel even langs. Ze helpen ook regelmatig mee, mijn moeder doet dan bijvoorbeeld nog wat dingen in de kantine en mijn vader helpt nog wel op kantoor met tekenen en rekenen. Het is misschien allemaal niet noodzakelijk dat zij dat doen, maar het is altijd welkom."

Niet wakker liggen om te toekomst

Doordat bedrijf en familie zo met elkaar zijn verweven, werd er zeker toen vader Wim en moeder Kitty nog niet met pensioen waren, ’s-avonds bij het eten vaak over de zaak gepraat. "Ik was toen toch letterlijk een buitenstaander en dacht soms wel eens Kunnen we het niet eens ergens anders over hebben?", zegt Maaike. "Tegenwoordig gaat het wel meer over andere dingen." Over de toekomst van bouwbedrijf Gebroeders Huurman wordt nog niet heel veel gesproken, al denken Jeroen en Maaike er wel over na. Ze hebben geen kinderen dus de kans dat er een 5e generatie Huurman aan het roer komt te staan, is minimaal. Jeroen vindt dat op zich geen drama. "Natuurlijk zijn we trots op de geschiedenis van het familiebedrijf maar als het een toekomst heeft in een andere vorm waarin de mensen door kunnen werken en de belangrijke onderdelen van de identiteit blijven, dan is dat voor mij belangrijker dan dat het koste wat kost ‘bouwbedrijf Gebroeders Huurman’ blijft. Het moet wel goed zijn voor de mensen die er nu werken. Een andere voorwaarde is dat de identiteit van het bedrijf behouden blijft." Jeroen denkt dan aan zaken als betrouwbaarheid, doen wat je hebt afgesproken. "En aan klantgerichtheid. Het is mij niet gauw te gek, wat een klant vraagt. Dat moet je als directeur echt uitdragen en zorgen dat het niet alleen iets van jou is, maar van alle medewerkers. Het is een stukje familiecultuur dat ik niet graag zou zien verdwijnen." Doet zich in de komende jaren geen geschikte gelegenheid voor en houdt het bedrijf helemaal op te bestaan, dat is dat volgens hem ook geen ramp. "Uiteindelijk wordt het bedrijf gemaakt door de mensen die er vandaag werken. Maar als het goed is dan hebben we nog wel een jaar of 20 voor het zover is."