Van Dijk Maasland: de innovatiekracht zit in het DNA

Een regulier gww-bedrijf kun je Van Dijk Maasland niet noemen. Het bedrijf – in 1953 als ‘machinaal grondbewerkingsbedrijf’ gestart door Gilles van Dijk en zijn zonen Gert, Piet en Gilles – legt zeker ook wel straten aan in nieuwbouwwijken, maar het staat toch vooral bekend om zijn innovaties. Die aandrang om nieuwe dingen te bedenken heeft zijn wortels voor een belangrijk deel in de bodem van Midden-Delfland. Een slappe bodem waar veel opdrachtgevers van Van Dijk Maasland te kampen hadden met verzakkende straatjes. "Toen we in 1976 bij het ophogen van een oprit piepschuim blokken gebruikten om opnieuw verzakken tegen te gaan, waren we de eerste partij in Nederland die dat zo deden", zegt Frans van Dijk. De algemeen directeur noemt moeiteloos nog een aantal innovaties van het bedrijf op. "We waren in de jaren tachtig de eerste die een schuimfabriek met een droge lijn bouwden. We hebben methodes ontwikkeld om funderingen trillingvrij te herstellen. En recent hebben we een schuimglas op de markt gebracht dat voldoet aan het besluit bodemkwaliteit. Daarmee zijn we de eerste partij die dat gecertificeerd kan leveren."

Innoveren en samenwerken

Naast innoveren is ook samenwerken een rode draad voor het familiebedrijf, en liefst worden die zaken gecombineerd. Al 30 jaar bundelt Van Dijk Maasland regelmatig de krachten met twee andere infrabedrijven uit het dorp: Kroes en Verboon. Als Combinate Midden Delfland (CMD Civiele Werken) pakken ze projecten op waar ze als individueel bedrijf niet groot genoeg voor zijn. Zo is CMD een consortium aangegaan met Sweco, Bouwadviesbureau Strackee en Oosterhof Holman voor het herstel van de kademuren in Amsterdam. Kade 2.020, zoals de samenwerking heet, heeft met Easy Flow een innovatieve oplossing bedacht die een plekje in het Innnovatie lucratieve Partnerschap Kademuren heeft opgeleverd. "We zitten nu, na twee jaar engineeren, in het laatste deel van het innovatieproces en zijn net gestart met een pilotproject op de Lijnbaansgracht", zegt van Dijk.

Toekomstdroom waargemaakt

Frans is de 3e generatie Van Dijk in de directie van het bedrijf. Wanneer precies hij zijn vader opvolgde, weet hij zo snel niet, hij is er min of meer langzaam ingerold. "Mijn vader heeft me nooit gepusht om het bedrijf over te nemen maar ik heb wel altijd het idee gehad om er op enig moment in te stappen. Het leek me leuk en er lagen mooie uitdagingen. De vraag is alleen op welk moment je dat dan moet doen. Het is immers ook goed om eerst een poosje ergens anders te werken, maar daar verlies je ook weer kostbare tijd mee. Door mijn opleiding, ik heb HTS Civiele Techniek gedaan en een bedrijfskundige opleiding aan de HEAO, kon ik namelijk wel erg nuttig werk verrichten in de volgende stap van het bedrijf. Voor ik echt in het bedrijf kwam vroeg mijn vader me vanwege die combinatie van technische en commerciele kennis al regelmatig voor allerlei advieswerk." Hij houdt het op een jaar of dertig geleden dat hij serieus in het bedrijf van zijn vader aan de slag ging. Inmiddels zijn de rollen omgedraaid; vader Piet van Dijk is inmiddels 86 maar is nog steeds te vinden op het bedrijf. Met de dagelijkse leiding bemoeit hij zich niet, hij doet alleen nog wat advieswerk. "Hij haalt ook nog af en toe werk binnen en vindt zo nu en dan nog dingen uit. Een mooi voorbeeld voor de jongeren in het bedrijf!", vindt zijn zoon.

In de familie gegroeid

Frans is weliswaar de enige Van Dijk met aandelen in het familiebedrijf, maar niet de enige eigenaar; Sietse Hogenes is mede-aandeelhouder. "Ik ben geen familie, maar meneer Van Dijk was eigenlijk wel een soort tweede vader voor me", zegt de technisch directeur die al op 17-jarige leeftijd bij Van Dijk Maasland begon en net zijn 40 jarig jubileum bij de zaak heeft gevierd. "Op enig moment wilde ik wat meer dan werknemer zijn. Dan kun je voor jezelf beginnen of een bedrijf overnemen, maar ik kreeg van Frans zijn vader het aanbod om me voor 20% in het bedrijf in te kopen. Dat heb ik ergens rond 2000 gedaan." 

Hoewel hij vrijwel onderdeel van de familie is, kan hij toch wat makkelijker dan Frans de invloed van de familiewaarden op de bedrijfscultuur zien. Waar Frans denkt dat het innovatieve toch vooral iets persoonlijks is, ziet Sietse in de bedrijfscultuur toch wel degelijk iets terug van de Van Dijk-karkaters. "We hebben hier geen vergadercultuur, er moet gewerkt worden want buiten verdien je het. Maar iedereen mag hier ondernemen, zijn nek uitsteken, dingen uitproberen. Dat komt wel bij je vader en jou vandaan."

Programma voor kroonprinsen

Zowel Van Dijk als Hogenes naderen de zestig, Hogenes zit er iets dichterbij. Dat is een leeftijd om na te denken over hoe het verder moet met het bedrijf. Frans: "Als je ergens in loondienst bent dan kun je met pensioen gaan en alles laten vallen. Ben je DGA, dan gaat dat niet. We zijn dus wel bezig met de opvolging." Een vierde generatie Van Dijk gaat dat niet worden, de dochters van Frans hebben andere interesses. Ook de kinderen van Sietse zien niet veel in een overname en/of opvolging. De twee eigenaren kijken vooralsnog binnen het bedrijf. "We zijn een jaar geleden gestart met een managementsprogramma voor vier jongens die hier al een jaar of 25 werken en waarvan wij denken dat ze potentie hebben." Het programma loopt drie jaar. In die tijd volgen de vier ‘kroonprinsen’ opleidingen, en wordt er gekeken naar een toekomstig organsiatiemodel, de functies die daar in thuishoren en de competetnties die er voor nodig zijn. Het programma biedt geen garanties, maar de kandidaten kunnen zo wel zien wat ze nog moeten bijleren als ze op een bepaalde plek terecht willen komen. Eigenlijk vinden Frans en Sietse het wel een voordeel dat ze geen rekening hoeven houden met opvolging vanuit de familie. "Zoals we het nu aanpakken kun je toch wel makkelijker opereren dan wanneer je een zoon hebt die je wil opvolgen. Dan zeg je toch iets lastiger: Ik denk dat het beter is als jij kraanmachinist blijft."